Dag 4
Door: hannahlowenhardt
Blijf op de hoogte en volg Hannah
10 November 2011 | Maleisië, Kampung Mengaris
Hoi lieve mensen,
Zo, eindelijk even achter een laptop. Van de duitse Paul hier. Er zijn dus nog 5 vrijwilligers. Leuke mensen gelukkig. Paul is 19 en komt uit Duitsland, Christine is 39 en komt uit Duitsland, Chris komt uit de UK en is 31, Amy komt uit Australie en is 26 en dan is er nog Wouter (20) uit een plaatsje vlakbij Utrecht. Wouter vertrekt over een week en Christine en Amy over 2 weken. Daarna ben ik dus alleen met Chris en Paul. Wordt vast gezellig, maar jammer dat ik niet af en toe over vrouwen dingen kan praten ;).
Nou de vlucht was dus prachtig. Wel vermoeiend om te wachten op de overstap en veel geregel met mijn tas enzo. Onderweg heb ik Mariette ontmoet die door vloog naar een ander land waarvan ik de naam even kwijt ben. Toen ik eindelijk in Sandakan aankwam, moesten we nog iets meer dan 2 uur in de bus zitten om Kampung Mengaris te bereiken. Daar eenmaal aangekomen zijn we hartelijk ontvangen door de host family. Een gezin met 3 kinderen. Het was wel een beetje raar omdat het een feestdag was en er dus allemaal mannen zaten te bidden en we niet door de ruimte heen mochten lopen.
We wisselen elke 4 nachten van Homestay. Vanavond slapen we dus weer ergens anders. Ik kan je vertellen dat het echt best heftig is. De 'keukens' zijn niet hygienisch, de douches zijn vies en nou ja, laat ik maar niet spreken over de toiletten. Het is dus erg wennen. In het begin was er zelfs geen toilet papier. Ook het eten doen we met onze handen, zittend op de grond.
Het eten is elke dag rijst met groenten voor mij. Tofu hebben ze hier blijkbaar niet. Dit heeft bij mij dus al voor de nodige buikpijn gezorgd. Ook waren er wat andere probleempjes. Bijvoorbeeld dat ik mijn zak met sokken, bh's en bikini ben vergeten :( en dat kan je hier niet echt kopen.. Ook heb ik al een allergische reactie gehad op de geyichtsdoekjes die ik in NL gekocht had.. Heel fijn.. mijn gezicht stond in de fik :s
Nu moet ik snel naar mijn nieuwe homestay, vertel later meer over het werk! Srry!
Liefs
Hannah
Zo, eindelijk even achter een laptop. Van de duitse Paul hier. Er zijn dus nog 5 vrijwilligers. Leuke mensen gelukkig. Paul is 19 en komt uit Duitsland, Christine is 39 en komt uit Duitsland, Chris komt uit de UK en is 31, Amy komt uit Australie en is 26 en dan is er nog Wouter (20) uit een plaatsje vlakbij Utrecht. Wouter vertrekt over een week en Christine en Amy over 2 weken. Daarna ben ik dus alleen met Chris en Paul. Wordt vast gezellig, maar jammer dat ik niet af en toe over vrouwen dingen kan praten ;).
Nou de vlucht was dus prachtig. Wel vermoeiend om te wachten op de overstap en veel geregel met mijn tas enzo. Onderweg heb ik Mariette ontmoet die door vloog naar een ander land waarvan ik de naam even kwijt ben. Toen ik eindelijk in Sandakan aankwam, moesten we nog iets meer dan 2 uur in de bus zitten om Kampung Mengaris te bereiken. Daar eenmaal aangekomen zijn we hartelijk ontvangen door de host family. Een gezin met 3 kinderen. Het was wel een beetje raar omdat het een feestdag was en er dus allemaal mannen zaten te bidden en we niet door de ruimte heen mochten lopen.
We wisselen elke 4 nachten van Homestay. Vanavond slapen we dus weer ergens anders. Ik kan je vertellen dat het echt best heftig is. De 'keukens' zijn niet hygienisch, de douches zijn vies en nou ja, laat ik maar niet spreken over de toiletten. Het is dus erg wennen. In het begin was er zelfs geen toilet papier. Ook het eten doen we met onze handen, zittend op de grond.
Het eten is elke dag rijst met groenten voor mij. Tofu hebben ze hier blijkbaar niet. Dit heeft bij mij dus al voor de nodige buikpijn gezorgd. Ook waren er wat andere probleempjes. Bijvoorbeeld dat ik mijn zak met sokken, bh's en bikini ben vergeten :( en dat kan je hier niet echt kopen.. Ook heb ik al een allergische reactie gehad op de geyichtsdoekjes die ik in NL gekocht had.. Heel fijn.. mijn gezicht stond in de fik :s
Nu moet ik snel naar mijn nieuwe homestay, vertel later meer over het werk! Srry!
Liefs
Hannah
-
10 November 2011 - 07:54
Ilse:
Hi Han,
Pff, het is geen vakantie zo te horen, maar wel een enorme ervaring. Bijzonder hoor! En wel fijn dat we je zo kunnen volgen. Wat balen van je zak met sokken etc. Gewoon thuis gelaten? Of kwam het door het gedoe met je rugzak? Nou, zet 'm op! Veel liefs van ons allemaal. -
10 November 2011 - 11:30
Tess:
BAM! En HannaH zit in de jungle...zo hee, heftig allemaal hoor!
Natuurlijk blijft het een geweldige ervaring maar van dat eten, buikpijn en je sokken tas zal je wel even hard balen zeg! (Gelukkig kan je daar toch niet zwemmen nu?)
Ik wou dat ik je kon helpen!!! Misschien met de post iets opsturen? (Dan even per email adres en wat je nodig hebt in welke maten en mate!)
Super heftig ook, elke 4 dagen ergens anders!!! Waarom is dat?! Lijkt me voor niemand chill...maar goed. Het eten op de grond en feest bij aankomst vind ik wel mooi, dat is zo typisch een andere cultuur :)
Kijk of je verse eieren kan vinden daar of heel veel noten en bonen, je hebt echt eiwitten nodig!!! Anders gaat je weerstand omlaag en krijg je alleen maar meer buikpijn!
Veel sterkte en plezier!!
Kus Zus -
10 November 2011 - 18:57
John:
Dank voor je verslag, mooi geschreven hoor. En ik heb dankzij de button 'getting there' onder op www.misowalaihomestay.com eindelijk gevonden waar je nu precies zit. In de buurt van de brug over de Kinabatangan in de E5, ruim 100 kilometer Z van Sandakan. Vier dorpen midden in de rimboe! Die culturele verschillen, die enorme afstand tussen het keurige, propere en aangeharkte Gooi en de leefwereld van de Orang Sungai, tja daar zul je even aan moeten wennen. Maar het is wél machtig interessant, lijkt me. En een sympathiek project, KOPEL / Mescot. Wist je dat KOPEL staat voor Koperasi (een van oorsprong Nederlands-Indisch woord!) Pelancongan?
Hou je haaks & je email in de gaten, XXX J :) -
11 November 2011 - 08:44
Sarita:
Hannaatje! wat een avonturen al direct. Dikke cultuurshock, al met al.
Tempeh, is dat er ook niet? Je zou denken dat dat toch mogelijk zou moeten zijn zeg!
Afijn, ik wens je dat het goed komt, misschien is het op het volgende adres minder beperkt wat dat aangaat!
Fijn dat je met leuke mensen werkt, dat scheelt een boel lijkt me.
Liefs! -
13 November 2011 - 16:34
Ken Harmsen:
Hoi Hannah,zo te lezen gaat het niet allemaal zonder slag of stoot.Maar meis,wat doe jij een ervaringen op.
Hoop wel voor je dat iemand jou je ontbrekende spullen kan opsturen.Maar ook dat je lijf gaat wennen aan het toch heel andere eten zoals wij het hier gewend zijn.Ja en eten met je handen heeft zo zijn voordelen,het scheelt afwas.de bewoners vragen wel steeds naar je en zijn benieuwd hoe het je vergaat.In ieder geval de hartelijke groeten van hen allemaal.Leuk om je zo te kunnen volgen en ik hou je reisverslag in de gaten.
Liefs en een dikke knuffel van mij. Ken -
14 November 2011 - 01:45
Linda Lee:
Hou je taai Hannah! Hoe dan ook of waar je ook bent is het altijd ontzettend wennen in een vreemd omgeving in het begin! Maar zo te horen doe je het allemaal fantastisch! Hoop dat je went aan het eten en je de nodige eiwitten binnen krijgt! Duitse/engelse/ of ozzie sokken en een bh kun je lenen misschien van je medewerkers? Je vindt wel een oplossing want je bent inventief genoeg!
Veel liefs en kusjes and keep smiling!! Linda XXXX
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
