Een klein stukje history

Na wederom een heerlijke (ahum) rit in de nachtbus, was ik na 6 uur om 6.00 eindelijk in Hiroshima. Nou op naar het hostel, dat moet niet zo moeilijk zijn met een kaartje, dacht ik. Na 10 minuten optimistisch flink stappen vond ik toch wel dat Hiroshima saai en klein leek, en waar was die rivier eigenlijk? Zover kan het niet zijn, nouja toch maar even vragen. Na 5 minuten proberen uit te leggen waar ik heen moest, vertelde Meneer Japan me dat ik aan de verkeerde kant van het station was en weer terug moest. Hmpf. Nouja, nog een half uur lopen dan maar! Om 7 uur was ik dan eindelijk, dood op, in het hostel. De deur was gelukkig open, dus kon binnen zitten wachten tot de receptie open ging. Na uren wachten en "He's just not that into you" kijken, kon ik mijn kamer in. Hehe, Slapen!!

De eerste dag in Hiroshima was dus niet zo eventfull. Gelukkig ging ik de 2e dag met twee jongens die ik de dag daarvoor ookal even gesproken had naar Miyajima. Ze waren van plan Mount Misen te beklimmen en natuurlijk de Torii in het water te bezichtigen. Die berg zag ik niet zitten, maar na aandringen van Ollie en Patrick besloot ik het toch maar te doen. Wat ben ik blij dat ze me overgehaald hadden zeg! Het was prachtig! We wandelden door bos, langs watervallen, zagen wilde herten en konden, de top eenmaal bereikt, helemaal tot matsuyama kijken (een eiland verderop. Het was een van de mooiste dagen die ik tot zover heb gehad (jaja, met de zonsondergang in Kyoto, de dagen in het oerwoud in Borneo en mijn snorkeltripje..Ik weet het..).

Helaas heeft klimmen ook zijn nadelen. SPIERPIJN! Dat weerhield me natuurlijk niet van het bezoeken van een belangrijk stukje geschiedenis. Het Peace Memorial Park in Hiroshima. Het park was mooi en de te bezichtigen dingen waren indrukwekkend. The A-bomb dome, is een gebouw dat enigzins intact is gebleven nadat de bom op Hiroshima is gevallen. Dit komt omdat het dichtbij de plek is waar de bom ontplofte, om het maar even zo te noemen, het epicenter. Het was zwaar om naar het gebouw te kijken en te bedenken hoeveel mensen daarin die dag aan het werk waren en wat zij meemaakten. Na het bezoeken van de A-bomb dome liepen we langs het monument voor de 1000 cranes. Een meisje uit Hiroshima kreeg op haar 11e jaar Leukemie. Dit kwam omdat zij ondergedompeld was in straling. Er was geen hoop meer voor haar, maar zij dacht "als ik 1000 papercranes vouw, dan kan ik in leven blijven". Helaas lukte dit haar niet. Haar klasgenootjes besloten om haar werk af te maken en nu is er een prachtig monument met 1000 papieren kraanvogels te zien wat staat voor vrede. Tot slot bezochten we het museum. In het museum wordt over de geschiedenis van de oorlog tussen Japan en China en Japan en Amerika verteld van 1941 tot na de bommen. Het was heel interessant om over te lezen. Zowel de Japanners als de Chinezen en de Amerikanen deden verschrikkelijke dingen. OOk waren er brieven te zien van Einstein, Bohr etc. Na de geschiedenis, kwamen we bij het gedeelte van na de bom. Jeetje. Dat was even schrikken. Gemuteerde vingers, verbrande mensen, overblijfselen van kleren, al met al best depressing dus. Gelukkig na het museum lekker de stad in om mezelf met Japanse Udon op te vrolijken :).

Na nog twee dagjes chillen in Hiroshima, spelletjes spelen (Jenga!) kletsen en hele leuke mensen ontmoeten. Was het weer tijd voor Osaka. Terug naar mijn vrienden! Hier heb ik leuke dagen gehad, met feestjes (1 year anniversary van ten hostel osaka) en heb ik met een paar aardige jongens eindelijk een beetje het nachtleven beleefd. Helaas kon ik niet de Japanse clubs bezichtigen want de leeftijd van legaal uitgaan en drinken is hier 20 jaar helaas. Gelukkig geloven de meesten niet dat ik jonger ben dan 20, dus een bar is geen probleem. Karaoke gedaan met Yamato en een australier en een Engelsman om vervolgens voor een uurtje nog even mijn bed in te duiken voor ik weer moest uitchecken. Terug naar Kyoto!

Op zondag ochtend is er altijd een gratis walking tour van Khaosan Kyoto hostel. Erg gezellig met leuke studenten als gids. We hebben 3 tempels bezichtigd in Higashiyama, wat prachtig was en zijn daarna nog even bij de marathon gaan kijken. De leeftijden van mensen die de marathon lopen varieert enorm! Mensen van 18 tot mensen van ik denk wel 70! Het is prachtig om te zien!

Inmiddels heb ik weer even een dagje rust ingelast om alle zaakjes op orde te brengen. Ik blijf nog 4 dagen in Kyoto en dan ga ik weer naar Osaka, naar heerlijke sumoworstelaars kijken!

Liefs,
Hannah